Z okazji 777. rocznicy nadania Szczecinowi praw miejskich w ramach akcji #otwartechoćzamknięte przygotowaliśmy dla Państwa cykl okazjonalnych publikacji
– prezentacje kolekcji związanych Pomorzem Zachodnim i Szczecinem (od archeologii po współczesność) oraz wyczerpujące opisy pojedynczych muzealiów. Tej wyjątkowej rocznicy poświęcony będzie także nasz wirtualny cykl edukacyjny, w którym pojawiać się będą zadania dedykowane głównie najmłodszym odbiorcom. Zapraszamy na profil Muzeum Narodowego w Szczecinie na portalu społecznościowym Facebook: KLIK
3 kwietnia 1243 roku książę Barnim I Dobry nadał Szczecinowi prawa miejskie. Lokacja nie była jednak zdarzeniem jednorazowym, to był długotrwały proces gospodarczo-polityczny, którego finałem były negocjacje między przedstawicielami społeczności miejskiej, reprezentowanymi przez sołtysa, lennika książęcego Wernera Barvotha, a księciem. Akt ostatecznego lokowania miasta przez Barnima I Dobrego na prawie niemieckim, magdeburskim miał miejsce w 1243 roku, co zostało potwierdzone w 1293 roku przez księcia Bogusława IV. Uzyskanie praw miejskich oznaczało wyłączenie mieszkańców spod książęcego sądownictwa, nadanie miastu na własność terenów rolniczych i leśnych, przywileje handlowe, swobodę gospodarowania, zwolnienie od ceł książęcych. Obowiązkiem mieszczan był udział w obronie księstwa oraz działaniach dyplomatycznych. Dokument lokacyjny wyznaczał także granice gminy miejskiej i formy jej samorządu. Lokacja wiązała się też z wytyczeniem rynku, jako placu targowego, nowej siatki ulic oraz określeniem umocnień miejskich.
My, Barnim, z Bożej Łaski książę Pomorza, czynimy wiadomym, iż miastu naszemu Szczecinowi nadajemy te prawa, które obowiązują w Magdeburgu. Nadto dajemy sto łanów ziemi, za którą winni nam od każdego łanu płacić pół kwarty srebra (1 miarę) oraz dodajemy 30 łanów pastwisk, wolny połów ryb na Odrze bez niewodów, jedną milę w górę rzeki i jedną w dół od miasta oraz prawo korzystania z naszych lasów, gdzie one się znajdują. Tam, gdzie w naszym kraju obowiązuje prawo magdeburskie, mają się w sprawie wszelkich niejasności odwoływać do Szczecina. Naszym obywatelom ze Szczecina przyznaliśmy nadto zwolnienie od cła i innych ciężarów ich dobytku w całej naszej ziemi z wyjątkiem Dziwnowa i Kołobrzegu, gdzie winni płacić połowę cła i innych świadczeń. Daliśmy nadto łąki i pastwiska o szerokości jednej mili po tej i tamtej stronie Odry w używanie, o ile oczywiście nie są one koniecznie potrzebna nam lub naszym wasalom. Nasze łąki, które my osobno posiadamy, zatrzymujemy na własny użytek. Postanowiliśmy nadto, że należy nam dawać cło od wozów, jak następuje: od jednego konia płaci się cztery fenigi od tych, którzy do tego są obowiązani, nadto świadczą od trzech miar towaru pół kwarty.
