Zapraszamy dzieci, które chcą zacząć swoją przygodę ze sztuką i rozwijać zdolności plastyczne, do udziału w warsztatach muzealnych zatytułowanych INSPIRACJE I KREACJE ‒ SZTUKA W SIECI DLA DZIECI – PORTRETY – MALUJEMY I RYSUJEMY.
Zanim odwiedzicie muzeum i obejrzycie wystawę malarstwa, już teraz możecie wziąć udział w zabawie ze sztuką w sieci. Przedstawimy Wam niezwykłych artystów oraz ich obrazy z kolekcji Muzeum Narodowego w Szczecinie w innej formie niż dotychczas. Warsztaty dadzą możliwość poznania wspaniałych artystów oraz zobaczenia dzieła z najdrobniejszymi szczegółami dzięki wysokiej jakości fotografiom obrazów. Cyklicznie udostępniane zadania to zachęta dla dzieci do tworzenia, nauki rysowania i malowania, a także zdobywania wiedzy z historii sztuki.
Podobizna kogoś bliskiego może być bezcennym prezentem z okazji urodzin czy imienin. Z tego powodu w ramach zadania „Do dzieła” zaproponowane są rożne techniki, przy pomocy których można będzie wykonać ciekawy portret na prezent dla mamy, taty, siostry brata, babci czy dziadka. Głowa człowieka to idealny temat do szkiców. Na warsztatach w sieci będziemy uczyli się rysunku oraz malowania: pędzelkiem i tuszem, a także technikami mieszanymi, farbami plakatowymi i akrylowymi. Wykorzystamy możliwości, jakie dają węgiel drzewny i ołówek.
Ale na początek wyjaśnijmy: czym jest portret?
Portret, zwany także wizerunkiem lub podobizną, to artystyczne wyobrażenie jednego człowieka lub większej liczby ludzi. Może być malowany, rzeźbiony, może być też grafiką. Istnieją portrety przedstawiające głowy, popiersia, półfigury, wizerunki do pasa, do kolan, z profilu i en face, ukazujące całe postacie. Przez wieki były to wizerunki władców lub uczonych. Ze względu na okoliczności, w jakich model jest ukazany, wyróżnia się portret reprezentacyjny, konny, rodzinny...
Własny portret artysty nazywamy jest autoportretem.
PRZYBORY I MATERIAŁY
Należy przygotować zestaw przyborów potrzebnych do wykonania rysunku – komplet ołówków (najlepiej w przedziale od 2H do 8B). Twardszymi ołówkami (od 2H do 2B) dobrze szkicować delikatniejsze elementy i podkreślać szczegóły, bardziej miękkimi natomiast (od 3B do 8B) ciemniejsze elementy rysunku, zwłaszcza te zajmujące większe powierzchnie. Trzeba mieć też dobrą gumkę do ścierania oraz temperówkę. Przyda się także linijka. Do malowania można będzie wykorzystać farby akwarelowe lub plakatowe. Będziemy mieli też zadania z rysunku, dlatego warto zaopatrzyć się w kolorowe kredki.
Rysowanie-malowanie to termin o podwójnym znaczeniu, ponieważ używając kredek, nie tylko się rysuje, ale także maluje – cieniuje, kontrastuje, miesza kolory. Rysowanie kolorowymi kredkami to wspaniały wstęp do nauki malarstwa. W poszczególnych zadaniach będziemy wykorzystywać farby, kredki, pastele, tusze oraz podobrazia malarskie, karton, blok rysunkowy.
JAK ZACZĄĆ?
Najlepiej zacząć od ułatwienia sobie całego procesu, a więc wykonania wstępnego szkicu głowy ze zdjęcia. Średnio twardym ołówkiem (na przykład 2B) warto naszkicować linie pomocnicze przy pomocy linijki, co ułatwi przenoszenie szczegółów rysowanej twarzy. Należy podzielić kartkę z fotografią wybranej osoby na równe kwadraty i popatrzeć fragmentarycznie. Następnie wyznaczyć takie same kwadraty na czystej kartce i wypełnić każdy z nich odpowiadającą częścią ze zdjęcia.
Rysowanie portretu trzeba zacząć od owalu twarzy, uchwycić jego kształt,ponieważ tylko niektóre zdradzają między sobą pewne podobieństwo a później umiejscowić oczy, nos oraz usta. Każdemu ze szczegółów należy poświęcić tyle samo dużo uwagi. Pomocne jest poszukiwanie podobieństw do prostych kształtów.
Narysowanie kogoś bliskiego może stanowić nie lada wyzwanie. Najważniejsze dla portretowanych okażą się bowiem emocje, jakie uchwyci na kartce twórca rysunku, patrzący na swój sposób na zdjęcie. W końcu tylko w kimś bliskim rysownik będzie w stanie odnaleźć coś nieuchwytnego, czego nie dostrzeże najlepszy artysta.
DO DZIEŁA!
Prace wykonane w ramach zadania „Do dzieła”, nawiązujące do wybranego obrazu z kolekcji muzeum, zostaną opublikowane na muzealnym profilu na Facebooku oraz na stronie muzeum w zakładce „Edukacja”.
Jeśli chcesz pokazać swoją pracę plastyczną w sieci na fanpage’u muzeum, wykonaj jej zdjęcie i prześlij pod adres e-mail Ten adres pocztowy jest chroniony przed spamowaniem. Aby go zobaczyć, konieczne jest włączenie w przeglądarce obsługi JavaScript. wraz z podpisaną przez Opiekuna zgodą na publikację oraz klauzulą informacyjną (do pobrania w załączniku). W mailu wpisz tytuł obrazu, do którego nawiązujesz.
KLAUZULA INFORMACYJNA (DANE OSOBOWE)
Tadeusz Makowski (1882–1932)
Tytuł: Dziewczynka w kapelusiku
Technika: olej, płótno
Wymiary: 68 x 49 cm
Muzeum Narodowe w Szczecinie
O ARTYŚCIE I PORTRECIE
Tadeusz Makowski urodził się w 1882 roku w Oświęcimiu, zmarł w 1932 w Paryżu. Obrazy artysty można podziwiać w polskich muzeach narodowych m.in.: w Szczecinie, Krakowie, Poznaniu, Wrocławiu, Warszawie, a także w Muzeum Sztuki Współczesnej w Paryżu. Tadeusz Makowski był malarzem, rysownikiem, grafikiem, ilustratorem oraz niezwykłym kolorystą. Tworzył obrazy niczym ilustracje baśni. W 1903 roku rozpoczął naukę na Akademii Sztuk Pięknych, m.in.: pod kierunkiem Jana Stanisławskiego i Józefa Mehoffera, których twórczość prezentowana była podczas wcześniejszych warsztatów Sztuki w sieci. Uczelnię Tadeusz Makowski ukończył z wyróżnieniem. Początkowo inspirował się stylem swych nauczycieli, natomiast z czasem poznał kubizm, który również go zafascynował. Kubizm to odrzucenie reguł perspektywy i geometryczne uproszczenie elementów kompozycji. Jednak Tadeusz Makowski tworzył we własnym stylu. Podczas studiów projektował też kukiełki do szopek, scenografię teatralną i kostiumy, często malował grajków i muzykujące dzieci. Sam był bardzo muzykalny, grał na gitarze i skrzypcach. Tworzył w plenerze, inspirował się tematyką ludową, ale głównie malował przedstawienia dzieci, upraszając rysunek. Motyw stroju dziecka często występuje w twórczości artysty, czego przykładem jest właśnie obraz Dziewczynka w kapelusiku. Widać na nim ciepłą tonację barw i delikatne zielenie. Dziewczynka uśmiecha się, patrząc wprost na widza. Ukazana jest na neutralnym tle w tonacjach jasnobrązowych.
MALUJEMY I RYSUJEMY ZADANIA: GRADACJE
Na początku poćwicz rękę i wykonaj kilka podstawowych pociągnięć linii ołówkami o różnej twardości na różnych papierach – gładkich i ziarnistych. Linie pionowe i ukośne pozwolą Ci na stworzenie gradacji walorów. W zależności od tego, czy będziesz dociskać ołówek słabiej bądź mocniej, otrzymasz różny rezultat. Do rysowania portretu wykorzystaj ołówki 2B, HB i bardzo miękki 6B. Dzięki temu będzie można uzyskać ciekawe efekty, niezwykłe kontrasty i dynamikę. Do szkicowania wykorzystaj papier średnioziarnisty. Dzięki temu rysowanie będzie jeszcze ciekawsze. Ołówek można też stosować na kolorowym papierze.
Przy pomocy ołówka i gumki wykonaj portret koleżanki, kolegi, brata lub siostry. Być może w letni dzień portretowana osoba także będzie miała ciekawy kapelusz. Jego kształt również postaraj się naszkicować. Twarz nie musi być idealnie odwzorowana, spróbuj uprościć rysunek. Najpierw przyjrzyj się dokładnie osobie, którą chcesz naszkicować, a następnie zamknij oczy. Wyobraź sobie ją jeszcze raz, przypomnij, jak wygląda jej twarz oraz strój. I zacznij szkicować.
DO DZIEŁA: ZABAWA Z AKWARELĄ – AUTOPORTRET
Akwarela (fr. aquarelle – „wodnisty”, od łac. aqua – „woda”) to określenie techniki malarskiej oraz nazwa obrazów nią wykonywanych, malowanych rozpuszczalnymi w wodzie farbami – akwarelowymi. Na papierze są one przeźroczyste – laserunkowe.
Przygotuj papier rysunkowy, najlepiej przeznaczony specjalnie do akwareli, farby akwarelowe, miękkie pędzle. Twoim zadaniem będzie namalowanie siebie, czyli wykonanie autoportretu. Pamiętaj, że autoportret – portret własny – to obraz artysty wykonany przez niego samego. Może to być obraz, rzeźba, a także fotografia. Artyści na autoportretach ukazują się w bardzo różny sposób. Typowe jest przedstawienie przy pracy, w pracowni albo z rodziną lub przyjaciółmi. Być może masz fotografię, na której jesteś i którą zechcesz wykorzystasz do namalowania autoportretu.
Pamiętaj, że technika akwareli jest trudna, bo nie daje prawie żadnej możliwości dokonywania poprawek. W akwareli właściwie nie używa się białej farby. Na wilgotnym papierze farby będą się rozpływać, a kolory miękko przechodzić jeden w drugi. Wykorzystaj te możliwości. Zachowaj właściwą kolejność nakładania kolorów od jasnych do ciemnych. Tło, podobnie jak u Tadeusza Makowskiego, może pozostać w tonacjach ciepłych