Tradycja szczecińskiej kolekcji antycznej sięga schyłku XIX wieku. Inicjatorem jej utworzenia był Heinrich Dohrn (1838–1913), przedsiębiorca, wybitny przyrodnik, a także miłośnik sztuki. Zgromadzone przez niego dzieła stały się podstawą zbiorów otwartego w 1913 roku Muzeum Miejskiego (Stadtmuseum), do którego powstania walnie się przyczynił. Ponadto Dohrn skłonił wiele rodzin szczecińskich patrycjuszy do zaangażowania się w program stworzenia wielkiej ekspozycji sztuki antycznej.
Zgodnie z tendencjami panującymi w Niemczech na przełomie XIX i XX wieku miała ona pokazywać nieprzemijalne wartości kultury europejskiej. W skład tak pomyślanej wystawy wchodziła znakomita kolekcja waz i drobnej plastyki, a także zbiór rekonstrukcji najsłynniejszych rzeźb antycznych, pierwotnie wykonanych z brązu, a znanych wyłącznie z marmurowych kopii, produkowanych masowo znacznie później, w czasach rzymskich. Świadom tego, że jest tylko amatorem o szlachetnych intencjach, Dohrn zaprosił do współpracy najwybitniejszego archeologa swojej epoki, Adolfa Furtwänglera i jego uczniów, m.in. Paula Woltersa i Johannesa Sievekinga. Dzięki temu w krótkim czasie powstała w Szczecinie wspaniała ekspozycja sztuki antycznej.
Po śmierci Dohrna w 1913 roku muzeum zaniechało wykonywania dalszych kopii posągów, zadowalając się jedynie powiększaniem zbioru waz. Po 1945 roku ocalałe z pożogi wojennej obiekty wypożyczone zostały do Muzeum Narodowego w Warszawie, skąd wróciły w 1994 roku dzięki staraniom ówczesnego dyrektora Muzeum Narodowego w Szczecinie, prof. Władysława Filipowiaka.
Jednym z najcenniejszych dzieł w szczecińskiej kolekcji jest Doryforos, wykonana na podstawie badań Adolfa Furtwänglera rekonstrukcja posągu autorstwa greckiego rzeźbiarza Polikleta. Posąg stworzony w V wieku p.n.e. przez Polikleta z Argos to bodaj najsłynniejsza rzeźba antyczna okresu klasycznego, odzwierciedlająca wprowadzony przez greckiego rzeźbiarza kanon piękna i zasady kompozycji idealnego wizerunku człowieka. Szczecińska rekonstrukcja, wykonana tradycyjną, stosowaną w antyku techniką odlewu brązowniczego, znakomicie oddaje kolorystykę i fakturę antycznej rzeźby greckiej.
- Młodzieniec, tzw. Kyniskos, kopia rzeźby naśladowcy Polikleta z kon. V w. p.n.e., wykonana w WMF Geislingen (Niemcy), 1905–1909, brąz
- Autor: Brak danych
- Krater dzwonowy, styl Gnathia, Apulia, Italia, kon. IV w. p.n.e.
- Autor: Brak danych
- Dzban, styl attycki geometryczny, Attyka, Grecja, kon. XVIII – pocz. XVII w. p.n.e.
- Autor: Brak danych
- Amfora czarnofigurowa, warsztat malarza S, Attyka, Grecja, ok. 540 r. p.n.e.
- Autor: Brak danych
- Amfora czarnofigurowa, styl etruski, Etruria, Włochy, kon. IV w. p.n.e.
- Autor: Brak danych
- Urna grobowa z pokrywką, Etruria, Italia, II w. p.n.e.
- Autor: Brak danych
- Stela nagrobna, fragm., Grecja, Ateny, ok. 450 r. p.n.e.
- Autor: Brak danych
- Talerz w stylu Gnathia, Apulia, Italia, 3 ćw. IV w. p.n.e.
- Autor: Brak danych
- Głowa Meduzy, tzw. Meduza Rondanini, kopia rzeźby z kon. V w. p.n.e., wykonana w WMF Geislingen (Niemcy), 1905–1909 r., brąz
- Autor: Brak danych
- Eurypides, kopia rzeźby Lizypa z Sykionu z ok. 330 r. p.n.e, wykonana w wytwórnii G.A. Lagana w Neapolu, ok. 1900 r., brąz
- Autor: Brak danych
- Atena Lemnia, rekonstrukcja rzeźby Fidiasza z ok. 450 p.n.e., wykonana w WMF Geislingen (Niemcy), 1905–1909 r., brąz
- Autor: Brak danych
- Pyksis, styl koryncki, Grecja, 3 ćw. VI w. p.n.e.
- Autor: Brak danych